Kızının dilinden

İnsan ne hayal ederse o olurmuş :)
Son günlerde yaşlı insanların hayatına kolaylıklar getirecek çareler nelerdir diye internette araştırma yaparken yürüme zorluğu olan hastalara destek buldum.
Ve şöyle bir senaryo ürettim. Hayal bu ya..
Hastalanmışım mesela..annem ve babama kim bakacak.
Belim tutulmuş mesela. Kendime hayrım yokki onlara olsun
Bize kim bakacak.
Pat ! .. ertesi sabah belimden elektrikli sinyaller yükselmeye başladı.
Çağırmış oldum bu durumda hastalığı resmen iyimi.
Hemen gittim bir medikale..babama internette gördüğüm yürütme desteğini aldım.
Babam pek sıcak bakmadı bu cıhaza
- Ben sakat değilim dedi.
bir de annem demesinmi acıyan nazarlarla bakıp bakıp
_insanlar ne hallere düşüşüyor..Biz böylemi olacaktık.
Umudumu yitirmedim yinede.
Dedim ki kendi kendime.
Gerçekten hasta olduğum bir gün babam bu cihazın değerini anlayacaktır.
O zaman ben haklı çıkacağım (ve belkide sevineceğim haklı cıktım diye-nedeni bilinmez-)
Pat.! ertesi sabah ters bir hareketle boynum tutulmasın mı.
Hem de ne tutulmak..yutkunurken bile açıyor.
Hayda..babama desteği kabul ettireceğim diye direndikçe sağlığımdan oluyorum.
Tabi babam durumuma cok üzüldü. Ben de kendi durumumdan korktum doğrusu.
Bu sefer babam yürürken agırlığını bana vermemeye çalıştıkça kendisi yoruluyor.
-götür onu geri ver..gözüm görmesin diyor.
-Bu halde sokağa çıkamam ama söz geri vereceğim
parasını da geri alacağım hiç merak etme dedim .
Sanki evden bir musibet gitmiş gibi içi rahatladı.
Ben de baktım cihazdan hiçbirimize fayda yok.. niyetimden vazgeçtim..
İlaçlarımı sürdüm, beynimi rahatlattım ve hastalıklar da beni bıraktı.
Akşama kadar hiçbir şeyim kalmadı inanın.
Bazı şeylere direnip ,diretip uzatmamakta fayda var.
Olmuyorsa olmuyordur.
Şimdi ben dahil herkes rahat mutlu huzurlu. :)