Babamın anlatısı

Kızım kızım biraz üşütmüş. Estağfurullah yani üşütmüş olurmu hiç..
soğuk almış demeliydim.
Bizden uzak durmaya çalışıyor ama olmuyor ki..
illa koridorda yan yana sıyırtmaca geçiyoruz.
hapşurmamaya çalışıyor yine olmuyor yer gök inliyor.
Böcekler sinekler geldi o anda aklıma.
Nasıl onları filitle spreylerle ilaçlıyorsak..
kızımız da bizi sprey gibi hapşuruklarla mikropluyor.
Her hapsurukla odanın yarısı mikrop doluyor..
sonra diğer yarısı..sonra koridor boyunca bana doğru
geliyor zerrecikler ve beni sarıyorlar. Kaçişim yok.
Nefes almamaya çalışıyorum. Dayanamıyorum.
Şimdi tüm nezle mikropları cigerlerimdeler..
Daralıyorum ..terliyorum.
Kızım da sıkıntıda ..terliyor..bulaştırmak istemiyor
Bizi bırakmak istemiyor. Yapamayız sanıyor onsuz.
Ne varmış yapamayacak. Şimdiye kadar hep yapmadıkmı..
iki gün idare ederiz biz.
Evvel allah bir hafta da idare ederiz bir ay da..
-acizmi sandın bizi.. hadi hadi toparlan hiç vakit kaybetmeden kendi evine git yat.. istirahat et.
BALIKLARI BUZLUKTAN ÇIKAR. mİNİ FIRINI ORTAYA KOY.
-Babacığım dolapta güzel yemekler var..onlardan yeseniz..fırın yorar sizi.
-HAYIR KIZIM BİZİ YÖNETMEYİ BIRAKK..NE İSTERSEK ONU YAPARIZ.
Neyse zarla zorla aklı bizde kalarak uğurladık kendisini..
Önce gazetelerimi okururum.. eşimle sohbet ederiz..sonra istirahat ederiz..
akşama da mis gibi balığımızı pişiririz..hemde benim usulümle..
Aynen öyle yaptık.
Saat 6 da balıkları tepsiye aldım doğradım içlerine soğan koyacagım..
ara ara zor buldum..yıkaması iş..soyması iş..kekik ararım yok..
sarımsak ararım bulamam.. buldum soyması uzun ..
eşim bir şey sorar duyamam..kulaklık öbür odada..
eşim getirir takamam ellerim bulaşık..
Fırın uzak kalmış .. kendime yaklaştırayım derken fırın yere yuvarlanmasınmı..
yerden kaldıramıyorum agır geliyor..
annesiyle zorla zarla yerine kaldırdık neyse ama yorulduk üzüldük..
balıkların bir türlü üzerleri kızarmadı. 200 dereceye getiriyoruz..
beş dakika sonra sönüyor..
250 yapıyorum biraz sonra ne göriyim yine sönmüş..
kuruyup kaldılar üzerleri kızarmadı..
pişirme torbası ile örtmüştüm galiba ondan oldu..
9 :30 da yemeğe oturabildik..geç oldu diye yiyemedik bu sefer..
iştahımız kaçtı. bari yatıp uyuyalım dedik..
uyuyamadım çok yorulmuşum..kalbim acıdı..rahat edemedim.
Kızım bir yardımcı ayarlayalım arada kolaylasın diyor ama istemem..
evde yabancı istemem.. tahammül edemem.
Onun oturup kalktığı yerleri sabunlu bezle silmek isterim sonra.
Elinin değdiği şeyi yiyemem. soyunamam giyinemem..
ayagımı uzatıp oturamam..parasını veririm evden uzaklaştırırım..
pencereye davetsiz çıkan sırnaşık kedi bile bakışlarını dikerse üzerime hoşlanmam.
Düşüncesi bile sanki olmuş gibi sıkıntı yarattı şu anda.
Hadi hadi güzel şeylerden bahsedelim..
Dün dünde kaldı.. bugun kızım yanımızda :)