10 Şubat 2010 Çarşamba

Destek

Dün kızım eve bir şey getirdi. Sandalye gibi ama degil.
Babası ona tutuna tutuna yürüyecekmiş.
Kızımın iki gündür beli ağrıyor.
Oysa babası odadan odaya geçerken koluna giriyordu.
Bu durumda kızımın koluna girmek yerine o destekle yürüyecek.
Babası aleti görür görmez
- ben sakat değilim dedi.
Bir saat sonra uzaktan inceledi.
Sonra yakından elledi tartı.
En nihayetinde denemeye karar verdi.
cihaza dayana dayana ve ite kaka yürüyor.
Eşimi o halde görünce çookk ama çok üzüldüm.
- İnsanlar ne hale düşüyor demişim. ama cok içime dokundu.
Eşimde beni duyuvermiş. Şİmdi kullanmak istemiyor yine.
Kızımın bu sabah birde boynu tutuldu. Eşim ise
-al bu desteği geri ver gözüm görmesin diye tutturdu.
Şimdi kızına da minnet etmiyor koluna girmiyor
Ne olacak bilmem.

2 yorum:

  1. Keşke Celal Amca kabul etseydi. Yaşlar geçip gidiyor ama gönül eskimiyor değil mi Dilek? Sahiden insanın elden ayaktan düşmesi ve bunu farketmesi ne zor gelir insana kimbilir? Aslında kabul edilebilse her yaşın getirecekleri de kolay değildir. Tahmin edebiliyorum. Canım iyi ki sen varsın. Kendine iyi bak e mi? Sen hepimize lazımsın:)

    YanıtlaSil
  2. Haklısın Vildancığım. Aynen dediğin gibi oluyor.. Ama geri götürüp verdiğim için eve huzur ve sağlık geldi inan. :) Moralin ne kadar önemli olduğunu bir kez daha yaşayarak görmüş oldum.İlgin için teşekkürler :)

    YanıtlaSil