22 Nisan 2011 Cuma

Artık yardımcımız var

Bugünlerde bir bayan ilk defa anneme yardımcı olarak geldi.
Yakından tanıdığım..ailesiini sevdiğim bir bayan. Bunu yapmam gerekiyordu. Geç bile kalmıştım.
Annem onu kabul edecekmiydi bilmiyorum ama bende can kalmamıştı artık mecburdum.
Aradan birkaç gün geçince ne kadar isabetli davrandığımı anladım.
Yeni bayana hemen alıştı ve sevdi.
Daha sosyal oldu. Daha kendine güvenli ve bilinçli oldu. 
Tamam seni beni unutuyor..kelimeler aklına gelmiyor ama ne biliyim.
Daha canlı kanlı..eski annem gibi..daha farkında. İyi yani..çok daha iyi.
Bu arada uyuyamadığı zamanlarda yattığı yerden şarkılar söylüyor.
İnanın safiye aylanın bile bu kadar nefesi yoktu yaşlılığında.
Bir gün yoğurduna bal kalmadığı için pekmez katmıştım. Ama marketten dut pekmezi yerine
keçiboynuzu pekmezi almamışmıyım. Farkında değilim ama.
İki gece uyumadı ve hep şarkılar söyledi. Ben pert oldum uykusuzluktan. Annem ise pür_i neş'e idi.
Düşün düşündüm düşündüm..hiç normal değildi. ve buldum o pekmez hatasını.
Şimdi ona yedirmiyorum kendim yiyorum. Böylece annemle ancak başa baş geliyoruz.
O yardımcı bayana o kadar alıştı ki..Bir gün bana şöyle dedi.
-Sen kilomu aldın? gözüme değişik geliyorsun biraz.
Eskisi gibi bana yüz vermiyor bazan. Galiba o zamanlar beni bakıcısı sanıyor.
Deyip de kelimeleri bulamadığı zaman anlamış gibi yapıyorum. Sinirleniyor.
Sinirlenince beyni daha hızlı çalışıyor.
-Beni anlamadan anladım deme..geçiştirme. Belki önemlibirşeydir.. geç kalınmasın.
Başımı sallıyorum..tamam diye. yine sinirleniyor.
O zaman da ben yavru kedi miyavlıyorum sırnaşarak. Hava yumşuyor.
Ama sevgiyle söylenmiş bir ''!münasebetsiz!'' lafını da yapıştırıyor.
Sanırım Yardımcısı ile daha sağlıklı bir diyaloğu var.
Öyle dom ve doğru sözlü bir bayan ki..oyle güleryüzlü, toton, gümbür gümbür bir bayan ki..
Sanki evin içinde kocca bir pozitif enerji topu yuvarlanmata.
Daim olur umarım.
sevgiler

4 yorum:

  1. Selam Dilek
    Şu anda İzmit'teki Kahve Dünyası'ndayım. Arabam yıkamada. Ofisten maillere bak dediler. Hem kahve içip hem çalışıyorum anlayacağın:) Şimdi bu yazını gördüm.Tamam.. Arada yazmalısın böyle Dilekcim:) Bakıcı konusu süper oldu gerçekten. Hem teyze için yeni biri, hem senin için farklı konulara dalma zamanı:) Şahane oldu.. Özlüyorum. Daha sık yaz olur mu:))

    YanıtlaSil
  2. Babamı bu hastalıktan kaybetmiş biri olarak yazdıklarınızın hemen hepsi oldukça tanıdık. Bu anlamda bir blog oluşturarak öylesine güzel bir şey yapmışsız ki sizi tebrik ediyorum.

    Bir şekilde hepimiz yaşamımızın sonlanacağını biliyoruz, kaçınılmaz gerçeğimiz bu. Çok iyi anlıyorum ki insan sevdiklerini her an kaybetme korkusu yaşıyor her zaman yanımızda olamayacağını bile bile. Ve yine aslında kaybettikten sonra "keşke" lerimiz devreye giriyor. Çok zor bir hastalık bu, onunla yaşayanı da bir yerde tüketen hastalıklardan. Alzheımer hastası yakını olan kişi bilir ki; zaman zaman tamamiyle tanımadığın birine dönüşen bu varlık iç dünyasında kendisinin bile kabullenemediği kocaman bir boşlukta yaşıyordur. Onu anlamak kadar doğru bir davranış olmadığını biliyorum.

    Yaşadıklarınızı paylaşmak ise gerçekten inanılmaz güzel bir şey. Hangi halde olurlarsa olsunlar onlar bizim biricik varlıklarımız.

    Kolaylıklar diliyorum...

    YanıtlaSil
  3. Sevgili Arkadaşım
    Bloğuma ilgi gösterdiğiniz için teşekkür ederim.
    Yakın arkadaşım hayal kahvemin fikri ile başladım yazılarıma. Biraz paylaşım iyi geldi bana da. Tabi rencide etmeden ayarınca yazmam gerek.
    Sizlerin teşvikleri de beni yüreklendirdi çok.
    Çok teşekkürler gerçekten.
    İzninizle izlediğim bloglara kaydediyorum sizi.
    Sevgilerimle ve herşey gönlünüzce olsun.

    YanıtlaSil
  4. Alzheımer ile ilgili herşey daima ilgi alanım içersinde olacaktır. Siz çoktan benim sık kullanılanlar listeme girdiniz bile:) Yapabileceğim bir şey olursa sakınmadan yazabilirsiniz, dertleşmek bilgi aktarımı ne gerekiyorsa yanınızda olacağımdan emin olun.

    Ben yeni bir arkadaş edinmenin mutluluğuyla bakıyorum.

    Sevgiler...

    YanıtlaSil