25 Ağustos 2010 Çarşamba

alzheimer bahane

Annem babamın vefatından sonra 5 kilo verdi. Çok iştahsız, halsiz, herşeye karşı isteksiz ve hep uyumak istiyor. Arada babamı soruyor.
_baban nerde, uyandımı, kahvaltısını ettimi.
''Çoktaann!!'' diyorum ona. Bir daha sormuyor. Arada hatırlar gibi oluyor. Bize belli etmiyor galiba anladığını.. üstelemiyor.
Aradan günler geçiyor. Sıcaklar cok fazla bizler bile hafif şeyler yiyoruz.
-baban nerde?
''Bursada abimlerde''
Yine üstelemiyor.
Kapı çalıyor..yıllarca emeğinin geçtiği torunu giriyor içeriye. Sarılışıp oturuyoruz.
_Bu delikanlı şeymi??işte söyleyiver..getiremedim.
Kıvranıyor çıkaramıyor, belli de etmek istemiyor.
Kulağına fısıldıyorum..duyamıyor.
Çok çabuk mahcup oluyor..cok gururlu..cok sahsiyet sahibi.
Alzheimer bunlarda en ufak bir hasar yaratmadı.
Çok anlayışlı, zarif, yardımsever ve sevgi dolu.
Sadece unutkan ve mantık error veriyor.
Bugunlerde iştah açıcı şurup işe yaradı. Bir kilo aldı.
Evin içinde gezmeye başladı. Herşeyi baştan keşfediyor gibi.
Keyifli ve mutlu görünüyor.
Acaba bir gün beni oyun arkadaşı sanırmı diye düşünüyorum.
Bu beni üzmüyor nedense. Rahat olmakta fayda var.
Alzheimer bahane.. şirin annem şahane.

4 yorum:

  1. Evet Dilek çok haklısın.. Ben de iki gün önce teyzeyle muhabbet ettim ya.. Çok iyi gördüm.. Analdım ki Dilek bu hastalığın tek çaresi huzur ve sevgi dolu bir evlat.. Sen öyle bir düzen kurdun ki teyzeye, aslında bu hastalık konusunda daha fazla yazmalısın ve çare arayanlar sebeplenmeli.. Evde bakamıyor ki bu hastalığı olan yaşlılara..Mutlaka profesyonel yardım alıyorlar.. Oysa sen tek başına nasıl beceriyorsun.. Bravo arkadaşım sana..

    O değil de Dilek, sen olmayınca biz teyzeyle bir eğleniyoruz ki sorma.. Bazan düşünüyorum acaba öz kızı sen değil de ben olabilir miyim?Sen sarılmayı sevmezsin.. Teyzeyle ben bir araya gelince diz dize oturuyoruz.. Arada mucuk mucuk birbirimizi öpüyoruz.. Papatya gibisin beyaz ve ince'yi söyleyip oynuyoruz:)) Yaaa.. Böyleyken böyle işte..

    YanıtlaSil
  2. :)hep üvey evlat olduğumdan kuşkulanmışımdır zaten ve hep karadenize yakın görmüşümdür kendimu. Acaba diyorum biz bebekken hastanede karıştırdılarmı. Yıllar sonra kaderin garip bir cilvesi ile aynı yerde oturup siz ana kız karşılaştınız ve kan çekti. Meğer torosların kızı olan senmişsin.
    ..da ben kimim.
    o değilde Vildan sen gelince annemin sağlığı tavan yapıyor. O gün akşama kadar şarkılar türküler gırla gidiyor.Evin içinde gezinmeler..işlenmeler..harikasın.
    Enerjini nasıl geçiriyorsun anneme inanılmaz birşey. yoksa sen şifacımısın :)
    canım kardeş öptüm yanaklarından. İyiki varsın.

    Sanki düğüm çözülmeye başladı gibi.

    YanıtlaSil
  3. dilekciğim ,dayım yengemin vefatından sonra alzheımer oldu.cunda adasında oturuyor,onunla da kızı ilgileniyor..bayramda tel. ettim bi güzel konuştuki sorma ,annemde abisine laf söyletmiyor''aaa baksana abim ne güzel konuşuyor,onun hiç bir şeyi yok''deyip duruyor..yaa hayat ne ilginççç onlarda bi zamanlar kartaldı:=)))iyiki varsın arkadaşşş...

    YanıtlaSil
  4. Oyacığım geç oldu ama yorumun için teşekkürler.
    Tanımı cok sevdim. Gerçekten de onlar bir zamanlar kartaldı. Biliyorsundur onlara en iyi gelen şey moral.
    Bir gün otobüste yanyana oturduğumuz bir bayan anlatmıştı. Abisi alzheimer olmuş. Yalnız yaşıyormuş. Genç bir yabancı bayan bulmuşlar ilaçlarını aksatmasın yemeklerini yapsın ortalığıtoplasın diye hem de yatılı. bayan her gece dışarıya çıkarıyormuş onu gezmeye yemeğe derken hasta düzelmiş. Şimdi ikisi de istanbulda vur patlasın çal oynasın fink atıyorlarmış. :)
    Artık kıssadan hisseyi söylemiyorum.
    Sevgiler Oyacığım.

    YanıtlaSil